Zwigato by Nandita Das

Zwigato follows an individual who lost his job and works as a food delivery agent post-pandemic. While the lockdown has brought new rules like working from home and online classes, they are not the solution for all. The manager of a manufacturing company, quality inspector, a site engineer has nothing to do from home. Manas is one of them.

https://www.imdb.com/title/tt21998526/

Manas - Pratima couple runs a middle-class family with his mother and two children. Manas represents millions of delivery partners working with Zwigato. Just as school children polish their shoes, Manas has a statement to start his day: Today I will make ten deliveries. Anyone with a goal of ten deliveries has no rules of the road, no fear of death, and no time to stop, eat, or even drink water.

Pratima makes the home and when Manas's income is not enough she runs to do massage as a home service. Later she realizes that, it is not easy to enter apartments where there are separate lifts for residents and employees. Then she opts for sanitation work in a shopping mall at night. Despite the attractive uniform and higher salary than her husband, sick mother and Manas makes her to stay home. 

In the chain of Corporate-Worker-Consumer, it is not just individuals who meet at the inevitable point of their necessity: When people meet, their castes meets, religions meets, different classes meets, various thoughts meet, and different body odours meet. Such intersections have many stories to tell. It is not just a story of the middle class, but a story of classes. Sanitation workers, Garbage collectors, Construction workers, Apartment youths, School Principal, and other economic elites are naturally brought into the play and taken through the equally spread inequality and distress.

The film has succeeded in carving out the hierarchies of society by allowing the characters to evolve naturally and by setting the screenplay in such a way that there is no sound of campaign or pity. The job engulfs the entire family where the head doing late-night calculations of the day, a wife who lost her time with her husband, a daughter who is the best student in her class but gets mocked for the work her father doing, and a son who sits behind and carries his father's burden on his shoulders.

In a country where everything is allowed, it is easy for the employer to say 'get out' at any time but for an employee, it is not easy to throw the uniform. Both for the same reason -  there are many queuing up in office to take that job. When unemployment stands as a major problem, the film questions whether the food delivery corporate's claims of employing millions are behaving humanely. Corporate psychological violence is well depicted through AI voice that kindly speaks inhumanly by constantly monitoring employees through mobile application and giving instant punishments and fines as remedies.

The film is not expecting a revolution by pointing out the darker sides of the corporate-labor-consumer relationship. Rather, in this paradoxical system does not change easily, it teaches us to have some compassion, kindness, sense of dignity towards our fellow humans who serve us, who knock the door to meet our needs. 

Set is in Bhubaneswar, Kapil Sharma (Manas) - Sahana Goswami (Prathima), Children and Older woman fit a family well. Though most of them are theatre artists and newcomers yet nowhere it’s found odd. No dialogue or pain seems to be forced. The sporadic one-liners evoke a burst of laughter in many places. Background score by Sagar Desai is so integrated with the film that one didn't even notice its presence. The animation and the music for titles, especially at the end uplifts what the film wants to convey. But it missed the problems faced by women delivery partners, which are broader and different.

Is there any glimmer of hope apart from the climax in a film that criticizes class and corporate antagonism? It seems. In one of the earlier scenes, a boy visits for collecting garbage and asks Pratima for water. Having seen Pratima for some time, I believe what she shares is a portion of the water she drinks and she gives it the same cup which she uses to drink. I am not sure, but I hope so.

(Seen Indian Premiere at 27th IFFK, Kerala)

சாரு

புனைவுகளை விட கவிதைகளையும் அபுனைவுகளையும் அதிகம் வாசிக்கும் பழக்கமுடையவன் என்று கூறி சாருவின் கட்டுரைகள் எனக்குப் பிடிக்கும் என்றாலும் நடக்கும் விவாதங்களில் அதற்கு மதிப்பிருக்குமா எனத் தெரியவில்லை; என் தகுதி அப்படி. ஆனால், ஒரு வாசகனுக்கு சாரு என்னவாக இருக்கிறார்?! சில நேரங்களில் அவர் படைப்பை வாசித்துவிட்டு இதை அவருக்கு எழுதினால் வசை கிடைக்குமோ என்கிற பயம் கடிதம் எழுதத் தடுத்திருக்கிறது. விஷ்ணுபுரம் விருதை முன்னிட்டு நினைவில் வருபவற்றை எழுதலாம் எனத் தோன்றுகிறது. 

 

நேர்வழியெனினும் கட்டுரைகளுக்குள்ளும் சில வகைகளுண்டு. அந்த ஆட்டத்தில் நடனமொரு பாகமென்றால் அங்கங்கே தெறிக்கும் பொறிகளும் வாசகனுக்கு முக்கியம்.  அவை ஒரு ரசனைக்குறிப்பாகவோ, புத்தக/இட/திரைப்பட/ஆளுமை பெயராகவோ இருக்கலாம். ஆடுபவர் இதையெல்லாம் வழங்கிவிட்டு நேர்வழியில் செல்லலாம், எந்த வாசகன் எந்த இடத்தில் இறங்கிப்போவான் என்று யாருக்குத் தெரியும்?! என் குறுகிய வாசிப்பனுபவத்தில் இப்படி என்னைப் பாதி வழியில் இறக்கி விட்டுச் செல்பவர்கள் மூவர்: சாரு நிவேதிதா, சுகுமாரன், நாஞ்சில் நாடன். சாரு இவ்விருதை ஏற்றுக்கொண்டமை மகிழ்வளிக்கிறது.

மிக முக்கியமாக அவரின் சமூக விமர்சனங்களில் காணப்படும் பகடி மற்ற இடங்களில் காணக்கிடைக்காதது. கட்டுரை நூல்கள் மிக அரிதாகவே சிரிப்பை வரவழைக்கும் என்கையில் இவர் எழுத்தில் வெடிச்சிரிப்பு உறுதி, வயிற்றுவலி போனஸ்.  ஆனால், அவை அதைச் செய்ய எழுதப்படும் நுகர்பொருளா? தமிழக/இந்திய  சமூகத்தை உலகத்துடன் வைத்துப்பார்த்து விமர்சிக்கும் அந்தப் பார்வை நேரமும் உழைப்பும் இன்றி வந்துவிடாது; அவ்விளைபொருளின் அடிப்படை அக்கறை. அரசியல்/கலாச்சார ரீதியாக குடிமக்களாக நாம் இழப்பவை, குறைபடுபவை என்னவென்ன என்பதை எங்கெங்கெல்லாம் இடம் கிடைக்கிறதோ அங்கெல்லாம் சொல்லியிருக்கிறார். ஒரு மேடையில் விருது பெற்றுக்கொள்வதற்கும், ஏற்றுக்கொள்வதற்கும் உள்ள வேற்றுமையை சொல்லித்தந்தது அவரே. சாரு எழுதும் சினிமா விமர்சனம், விமர்சனம் மட்டுமல்ல; பூனை உணவுப் பிரச்சினை, உணவுப் பிரச்சினை மட்டுமல்ல. 

எழுத்தாளர் சாரு நிவேதிதாவுக்கு வாழ்த்துக்கள்.  

கொடுங்காலம்

முன்னொர் இரவில்

உன் புகைப்படத்திற்கு 

ஒற்றை லைக்கிட்டு 

உறங்காமல் கிடந்தேன் 

மற்றோர் பொழுதில்  

ஒற்றை விரலால் 

ஒவ்வொரு படத்தையும் 

முத்தி எடுத்தேன் 

இப்போதெவரோ 

இதயக்குறியை 

அதற்குப் பதிலியென 

வைத்து விட்டார்,

இந்த மனதிற்குத்தான் எவ்வளவு ஆட்டம் 

முத்தமே கொடுத்து விட்டதை போல.

பச்சைக் கம்பளம்

மூன்று சிக்கனல்களிலும் பச்சை

இப்படித்தான் 

இன்றைய உலகம் திறந்து கொண்டது  

புலம்பல்

வழக்கத்திற்கு மாறாய்

தானே அணையும்

தானியங்கி விளக்குகள்

உள்ளத்து இருட்டு 

வெளியேயும் பரவுமா? 

இல்லை 

இவையும்

என்னை ஒர் ஆளாய் 

மதிப்பதில்லையா?

Chemistry Nobel 2022: Science and Social Science

The Nobel Prize in Chemistry has been awarded to three this year. Professor Carolyn R. Bertozzi of Stanford University, Scripps Laboratory Professor Karl Barry Sharpless, and Professor Morten P. Meldal of Copenhagen University.¹

Among them, Prof. Sharpless was awarded Nobel Prize for the second time. So far, five people have received the Nobel Prize twice. His first Nobel was in 2001 for discovering a catalytic way to make molecules that do not overlap when placed on each other, like left and right hands. His name is the prefix of that reaction: Sharpless epoxidation.²

 

In April, a year after Nobel Prize, Prof. Sharpless communicated the results of his other work.³ The same year, Prof. Meldel's research dealing with solid phase synthesis was also published in an another journal.⁴ A chemical reaction discovered by Rolf Huisgen⁵ in the nineteenth century, though it is celebrated for the importance of the product it generates, kept chemists away because of the danger in handling one reactant, azide. Sharpless and Meldel used copper as a catalyst to reduce the reaction temperature and the fear of handling azides. If Sharpless's discovery was a journey of research toward a decisive conclusion, Meldel's discovery was a journey that followed a reaction that yielded an unexpected result. But both minds attained the same result: Another reaction with wide application in various streams, a reaction that gives no by-products at the end, a reaction that is not affected by extraneous factors such as water and oxygen. Most importantly, a reaction produces only one product out of two possibilities.

In an interview after his second Nobel, Prof. Sharpless says: “In a perfect reaction you don’t have side products. When the copper catalyzed reaction dropped into our lab we were surprised. You put the reactants together and collect 100% of the product and one can have this reaction in blood, soup, urine, acid and base.” ⁶

Figure 1: Click chemistry  © Johan Jarnestad / The Royal Swedish Academy of Sciences

Chemists call it 'click chemistry.' What is that prefix? Like the sound at the Basho's Haiku, 'old pond'? Is it the sound same as the jump of a frog in water? Or the click of a seat belt? When two molecules come closer in the presence of copper ion, an instantaneous reaction is similar to a click, but without any sound! Just as opposite poles of magnets stick together, the alkyne reacts with the azide to form a ring called 'triazole.' Because of the inert nature of the starting materials, the strength of this triazole bond which locks two of them and selectivity, we are reaping the benefits of this reaction today in the fields of medicine and materials. The molecules attained through this reaction are used as drugs for diabetes, cancer, HIV, and Alzheimer's disease, diagnostic studies, and to visualize cells. Bertozzi made it possible to carry this click reaction from the laboratory to living cells. That path is called ‘Bioorthogonal chemistry.’ What is it?

 

Bioorthogonal chemistry is the branch that performs required reactions at faster rates under physiological conditions and is inert to other functionalities in living cells.⁷ It is difficult to perform a chemical reaction on living cells for attaching a fluorescent molecule without harming them. Often cell functions are affected by chemicals or functionalities of chemicals affected by the cell environment. There can be many reasons, like water, oxygen, and temperature. Most of the time, an unnecessary reaction/interference harms the attempt. 

Figure 2: Bioorthogonal chemistry © Johan Jarnestad / The Royal Swedish Academy of Sciences

Bertozzi’s group worked on several chemical reactions in cells, each of them having its own merits and demerits. It was then she read the research papers of both the former published in 2002. She observed that these reactions took place at room temperature catalyzed by copper in presence of water and oxygen. But for them, the problem is copper, which kills cells. A graduate student who worked with her discussed an article that appeared in the nineteenth century utilizing strained rings for click chemistry without a catalyst. There is the strained ring of a compound waiting to undergo a reaction, like a string of a bow/guitar ready to snap at any moment, like a fruit that explodes and scatters its seeds when touched. After several attempts, they found a strained alkyne partner capable of reacting with azides at low temperatures. After attaching the cell with an azide-decorated sugar, they performed the click reaction with the former. This effort, which started to visualize cells, has expanded to deliver drugs to cells, provide beneficial bacteria in the gut, and now has stepped into cancer treatment.

Figure 3: Bertozzi used the strain-promoted click reaction to track glycans. They have a green glow in the picture.

©Johan Jarnestad / The Royal Swedish Academy of Sciences

If the above are the Chemical Science we need to discuss on this Nobel prize, Bertozzi gives us something to discuss on Social Science:

 

"The early composition of my lab at Berkeley, really the core people that did the work that the Nobel Foundation has recognized before if you look at that group of people, they are far more diverse than certainly at that time you would see in the average chemistry laboratory. I had a preponderance of female grade students at that time when our representation in the graduate program at Berkeley was maybe 30%, but my lab has over half. I had people from different backgrounds, people who identify as underrepresented minorities. And I think, that diversity of people created an environment where we felt we didn't have to play by the same old rules as scientists. We could do things like organic chemistry in living animals. Why not, right?! We didn't have to play by the rules! If there weren't the right chemistries to get the job done, we could invent new chemistries! Why not?! We didn't have to play by the rules! And I think that culture, it kind of grew organically – no pun intended – without a whole lot of steering by myself. I was very fortunate that I could actually play a supportive role in my lab, and let that diverse group of students find their voice, realize their curiosity, break the rules, and do something that twenty-five years later some people found impactful. And I owe them a great debt of gratitude."⁸

 

Its meaning becomes even more apparent when read against the background that Bertozzi voices for inclusion and diversity in the workplace. That is something we need to discuss in accordance with this year's Nobel prize.

References:

1.     https://www.nobelprize.org/prizes/chemistry/2022/press-release/

2.     https://www.nobelprize.org/uploads/2018/06/advanced-chemistryprize2001.pdf

3.     https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/1521-3773(20020715)41:14%3C2596::AID-ANIE2596%3E3.0.CO;2-4

4.     https://pubs.acs.org/doi/10.1021/jo011148j

5.     https://www.nature.com/articles/s41589-020-0571-4

6.     https://www.youtube.com/watch?v=ADhhvKZAYUs&ab_channel=ScrippsResearch

7.     Bioorthogonal Chemistry: Fishing for Selectivity in a Sea of Functionality https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/anie.200900942

8.     https://twitter.com/malycat03/status/1578254758384611328

9.     Telephonic interview – Sharpless https://twitter.com/NobelPrize/status/1577792412893724678

10.  Telephonic interview – Meldel https://twitter.com/NobelPrize/status/1577643078265061377

11.  Telephonic interview – Bertozzi https://twitter.com/NobelPrize/status/1577660360735313920

12.  The illustrations are free to use for non-commercial purposes. Attribute ”© Johan Jarnestad/The Royal Swedish Academy of Sciences”  https://www.nobelprize.org/uploads/2022/10/fig2_ke_en_22_clickReaction.pdf

13.  The illustrations are free to use for non-commercial purposes. Attribute ”© Johan Jarnestad/The Royal Swedish Academy of Sciences” https://www.nobelprize.org/uploads/2022/10/fig3_ke_en_22_bioorthogonalChemistry.pdf

வேதியியல் நோபெல்: அறிவியலும் சமூக அறிவியலும்

வேதியியலுக்கான நோபெல் பரிசு இந்த வருடம் மூவருக்குப் பகிர்ந்தளிக்கப்பட்டுள்ளது. அமெரிக்காவிலுள்ள ஸ்டான்போர்டு பல்கலைக்கழகப் பேராசிரியர் கரோலின் பெட்டோர்சி, ஸ்க்ரிப்ஸ் ஆய்வகப் பேராசிரியர் பேரி ஷார்ப்ளஸ், டென்மார்க்கிலுள்ள கோபென்ஹெகன் பல்கலைக்கழகப் பேராசிரியர் மார்டென் மெல்டல்.

 இடமிருந்து வலம்: பெட்டோர்ஸி, மெல்டல், ஷார்ப்ளஸ்

இவர்களுள் ஷார்ப்ளஸ், இரண்டாவது முறையாக நோபெல் பரிசு பெறுகிறார். இதுவரை ஐவர் இருமுறை நோபெல் பரிசு பெற்றிருக்கிறார்கள். இட வல கைகளைப்போல, ஒன்றின்மேல் மற்றொன்றை வைக்கும்போது மேற்பொருந்தாத தன்மையுடைய மூலக்கூறுகளை உண்டாக்குவதற்கான வழிமுறையைக் கண்டறிந்ததற்காக 2001ல் இவருக்கு முதல் நோபெல் வழங்கப்பட்டது. அந்த வினைக்கு இவர் பெயரே முன்னொட்டு: ஷார்ப்ளஸ் ஈபாக்சைடாக்கம்.

நோபெல் பரிசுக்கு அடுத்த வருடம் ஏப்ரல் மாதம் ஷார்ப்ளஸ் தன்னுடைய மற்றொரு ஆய்வின் முடிவுகளை பன்னாட்டு வல்லுநர் குழுவின்முன் சமர்ப்பித்தார். அவர்கள் ஒப்புதலுக்குப் பின் அவ்வருடமே அது வெளியானது. அதே வருடம் பேராசிரியர் மார்டென் மெல்டலின் ஆய்வு முடிவுகளும் வேறொரு ஆய்விதழில் வெளியானது. பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் ரால்ப் ஹியுஸ்ஜென்னால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டிருந்த ஒரு வினை, அதன் விளைபொருளைப்பொறுத்து முக்கியமானதென்றாலும், அது நிகழத்தேவையான வெப்பநிலையில், வினைபடுபொருளான நைட்ரஜன் சேர்மத்தைக் கையாளுவதிலுள்ள அபாயத்தால் வேதியியலாளர்களைத் தள்ளியே வைத்திருந்தது. ஷார்ப்ளஸும் மெல்டலும் தாமிரத்தை வினையூக்கியாகக் கொண்டு வினை நிகழும் வெப்பத்தையும், நைட்ரஜன் சேர்மத்தைக் கையாளுவதின் மீதான பயத்தையும் குறைத்தனர்.

ஷார்ப்ளஸின் கண்டுபிடிப்பு தீர்க்கமான முடிவை நோக்கிய ஆய்வின் பயணம் என்றால், மெல்டலின் கண்டுபிடிப்பு எதிர்பாரா விளைபொருளைக் கொடுத்த வினையைப் பின்தொடர்ந்த பயணம். ஆனால், இரண்டு மனங்களும் ஒரே முடிவைத்தான் கண்டன: வேதியியலின் பயன்பாட்டில் முக்கியமான இன்னுமொரு வினை, வினையிறுதியில் விளைபொருளை மட்டும் கொடுக்கும் வினை, நீர், ஆக்சிஜன் எனப் புறக்காரணிகளால் பாதிக்கப்படாத வினை. மிக முக்கியமாக, இரு விதமான சாத்தியங்களில் ஒரே ஒரு விளைபொருளை மட்டும் அதிகளவில் தரும் வினை.

இரண்டாவது நோபலுக்குப் பிறகான நேர்காணலில் ஷார்ப்ளஸ் சொல்கிறார்: ஒரு நல்ல வேதிவினை என்பது தேவையற்ற விளைபொருள்களைக் கொடுக்கக்கூடாது, வினைபொருள்களை ஒரு குவளையில் இட்டுக் கலக்கி எடுத்தால் எனக்கு விளைபொருள் மட்டும் வேண்டும் என நினைத்திருந்தேன். அமிலம், காரம், சூப், சிறுநீர் உள்ளிட்ட எல்லா நீர்மங்களிலும் இந்த வினை நிகழும் என்பதே என்னை ஆச்சரியப்படுத்தியது.

க்ளிக் வேதியியல் © Johan Jarnestad / The Royal Swedish Academy of Sciences

வேதியியல் துறையினர் அதை 'க்ளிக் வேதியியல்' என்கிறோம். அதென்ன முன்னொட்டு? பாஷோவின் கவிதையில் எழும் சப்தம் போல்? அது சப்தம்தான்: கணிப்பொறியின் மௌசை அழுத்துகையில் வரும் சப்தம், சீட் பெல்ட் அணிகையில் எழும் அதே சப்தம். இரு மூலக்கூறுகள் தாமிர அயனியின்முன் ஒன்றுக்கொன்று அருகருகே வரும்போது ஒரு கிளிக் சப்தத்திற்கு நிகரான உடனடி வினை, ஆனால் ஒலியின்றி! காந்தங்களின் எதிரெதிர்த்துருவங்கள் எப்படி சட்டென்று ஒட்டிக்கொள்ளுமோ அதுபோன்று அல்கைனும் அசைடும் வினைப்பட்டு 'ட்ரயசோல்' என்னும் வளையம் உருவாகும் வினை. அப்படி இரு மூலக்கூறுகளை இணைக்கும் இந்த ட்ரயசோல் பிணைப்பு வலுவானதென்பதால் இவ்வினையின்பயனை இன்று மருத்துவம் மற்றும் பொறியியல் துறைகளில் அறுவடை செய்கிறோம். இவ்வினைவழிப் பெருகிய மூலக்கூறுகள் இன்று நீரழிவு, புற்றுநோய், எச்ஐவி, அல்சைமர் நோய்க்கு மருந்தாகவும், நோய் கண்டறியும் ஆய்வுகளிலும், செல்களைக் காண உதவும் செல் பகுப்பாய்விலும் உதவுகின்றன.

குடுவைக்குள் நிகழும் இந்த கிளிக் வினையை, உயிருள்ள செல்களில் நிகழச்செய்து அவற்றைக் காண வழியமைத்துத் தந்தவர் பெட்டோர்ஸி. 'பயோஆர்த்தகோனல் வேதியியல்' என்னும் பாதை அது. அதென்ன பயோஆர்த்தகோனல்?

பயோஆர்த்தகோனல் வேதியியல் © Johan Jarnestad / The Royal Swedish Academy of Sciences

உயிருள்ள செல்களில், அவற்றிற்குப் பாதிப்பில்லாமல் ஒரு வேதிவினையை நிகழ்த்தி, ஒளிரும் மூலக்கூறொன்றை அதனுடன் இணைத்து நுண்ணோக்கியால் அவற்றைக் காணவேண்டும் என்றால் அது எளிதான செயல் அல்ல. பெரும்பாலும் வேதிவினைகளால் செல்கள் பாதிக்கப்படும் அல்லது செல்களால் வேதிவினை பாதிக்கப்படும். இதற்கு நீர், ஆக்சிஜன், வெப்பநிலை எனப் பல காரணங்கள் இருக்கலாம். மிக முக்கியமாக, செல்களிலும் வேதிப்பொருள்களிலும் உள்ள வினைத்தொகுதிகள். பெரும்பாலான நேரத்தில், தேவைப்படும் வினையைவிட தேவைப்படாத வினை(கள்) நிகழ்த்து காரியத்தைக் கெடுத்துவிடும். எந்தவிதக் குறுக்கீடுமின்றி உயிருள்ள செல்களில் நமக்குத் தேவையான வினையை மட்டும் நிகழ்த்தும் பிரிவு, பயோஆர்த்தகோனல் வேதியியல்.

பெட்டோர்ஸி பல வேதிவினைகளைச் செல்களில் முயற்சித்தார். அப்போதுதான் 2002ல் வெளிவந்த முன்னவர் இருவரின் ஆய்விதழைகளையும் படிக்கிறார். அவ்வினைகள் நீரும் ஆக்சிஜனும் உள்ள சூழலில் தாமிரத்தின்முன் அறை வெப்பநிலையிலேயே நிகழ்வதைக்கண்டார். ஆனால், அவருக்குப் பிரச்சினை தாமிரத்தால்; அது செல்களைக் கொல்லும். அவருடன் பணியாற்றிய மாணவர் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் வெளிவந்த இதுபோன்ற வினையொன்றைக் குறித்து விவாதிக்கிறார். அது இழுத்துக் கட்டப்பட்ட, எந்நேரமும் அறுந்து விழத் தயாராக இருக்கும் நாண் போல, தொட்டால் வெடித்துச் சிதறி விதைப்பரப்பும் கனி போல, தன் நிலை வழுவக் காத்திருக்கும் வளைய சேர்மத்தில் நிகழும் கிளிக் வினை. பல கட்ட முயற்சிகளுக்குப் பிறகு குறை வெப்பநிலையில் வினைபுரியத் தயாராக இருக்கும் வளைய அல்கைன் சேர்மத்தை உருவாக்கி, ஒளிரும் மூலக்கூறுடன் இணைத்தார். அசைடு தொகுதி இணைக்கப்பட்ட செல்லின் நிலைத்தன்மை உறுதிப்பட்டவுடன், முன்னதை வைத்து கிளிக் வினை நிகழ்த்தினார் பெட்டோர்ஸி. செல்களைப் பகுத்தாய்வதற்காகத் துவங்கப்பட்ட இம்முயற்சி, செல்களில் மருந்தைச் சேர்க்க, நன்மை செய்யும் பாக்டிரியங்களை வயிற்றினுள் பாதுகாப்பகச் சேர்ப்பிக்க என விரிந்து தற்போது புற்றுநோய் சிகிச்சையில் காலடி வைத்திருக்கிறது.

பெட்டோர்ஸி நிகழ்த்திய கிளிக் வினையால் பச்சை நிறத்தில் ஒளிரும் செல்சுவர்  

நோபெல் நமக்களிக்கும் கிடைக்கும் அறிவியல் செய்திகள் இவையென்றால் கரோலின் பெட்டோர்ஸி சமூகத்திற்குச் சொல்லும் செய்தி ஒன்று:

“தற்போது நோபெல் பரிசுக்குழு என்னை எதற்காக அங்கீகரித்திருக்கிறதோ அந்த ஆய்வை நான் பேக்கர்லி ஆய்வகத்தில் இருந்தபோது துவங்கினேன். அப்போது என்னுடன் பணியாற்றியவர்கள் வெவ்வேறு சமூக-கலாச்சார பின்புலத்தைச் சார்ந்தவர்கள், சிறுபான்மையினர்கள்; அவர்களில் பெண்கள் ஐம்பது சதவீதத்திற்கும் மேல். அதாவது, உயர்கல்விக்காக வருபவர்களில் முப்பது சதவிகிதம் மட்டுமே பெண்கள் இருந்த காலம். அப்போது நாங்கள் அனுபவப்பூர்வமாக ஒன்றை உணர்ந்திருந்தோம்: ‘நாம் யாரோ வகுத்த விதிகளின்படி செயல்பட வேண்டியதில்லை, குறிப்பாக ஆய்வாளர்களாகிய நாம். இயற்கை எப்படித் தனக்கான வழிகளைத் தானே உருவாக்கிக் கொள்கிறதோ அதுபோல. ஒன்றைச் செய்ய சரியான வேதிவினை இல்லையென்றால் என்ன?! நாம் ஒன்றை உருவாக்குவோம். ஏன் கூடாது? நாம் எந்த விதியையும் பின்பற்ற வேண்டியதில்லை.’ நான் நினைக்கிறேன், அத்தகைய ஒரு சூழலில், என்னுடைய வழிகாட்டுதல் என்பது அதிகமின்றியே, அக்குழுவின் பன்முகத்தமையால், அம்மாணவர்களின் தனித்துவமான குரலால், தன் கனவைத் தானே கண்டறியும் முயற்சியால், எதிர்ப்படும் விதிகளை உடைத்தெறியும் திறனால் எய்தியவற்றை, அதன் சமூகத் தாக்கத்தை இருபத்தைந்து வருடம் கழித்துச் சிலர் அங்கீகரித்திருக்கிறார்கள். அதன்பொருட்டு அந்த மாணவர்களுக்கு நான் மிகவும் நன்றிக்கடன் பட்டிருக்கிறேன்.”

பெட்டோர்ஸி பணிச்சூழலில் பன்மைத்துவத்தை ஆதரிப்பவர், தன்னைப் பால் புதுமையினராக, தன்பால் ஈர்ப்பினராக அறிவித்துக்கொண்டவர் எனும் பின்புலத்தைக்கொண்டு வாசிக்கையில் இதன் பொருள் இன்னும் துலக்கமாகிறது. அது இப்பரிசின்பொருட்டு நாம் கலந்துரையாடவேண்டிய பொருளும்கூட.

 

உதவிய இணைப்புகள்:

1.     https://www.nobelprize.org/prizes/chemistry/2022/press-release/ 

2.     Telephonic interview – Sharpless https://twitter.com/NobelPrize/status/1577792412893724678

3.     Telephonic interview – Meldel https://twitter.com/NobelPrize/status/1577643078265061377

4.     Telephonic interview – Bertozzi https://twitter.com/NobelPrize/status/1577660360735313920

5.     The illustrations are free to use for non-commercial purposes. Attribute ”© Johan Jarnestad/The Royal Swedish Academy of Sciences”  https://www.nobelprize.org/uploads/2022/10/fig2_ke_en_22_clickReaction.pdf

6.     The illustrations are free to use for non-commercial purposes. Attribute ”© Johan Jarnestad/The Royal Swedish Academy of Sciences” https://www.nobelprize.org/uploads/2022/10/fig3_ke_en_22_bioorthogonalChemistry.pdf

7.     https://www.nature.com/articles/s41589-020-0571-4

8.     https://twitter.com/CarolynBertozzi/status/1578133339831095296

9.     https://twitter.com/malycat03/status/1578254758384611328

10.  https://twitter.com/scrippsresearch/status/1577786879512121347

11.  https://www.pnas.org/doi/10.1073/pnas.0707090104?url_ver=Z39.88-2003&rfr_id=ori%3Arid%3Acrossref.org&rfr_dat=cr_pub++0pubmed

உயிர்மை டிசம்பர் 2022 

Birthday gift

All of a sudden

My friend asks me to wish for her birthday

I have nothing in hand

Have never felt that important

So I have given an empty hand

No word came from a dry heart

So I asked if she'd a cake

I feel very sad when looking back

If I had a knife

I would have cut my heart into twenty 

and given a piece.

On being an informer

Informers know what they are

They are not to bring exact words

But to bring the meaning alone

If the other gave hot water to pour on face

They will bring very late it to become cold 

If the other gave a burning stick to light the head

They will bring a match stick and say it's a gift

If the other sent a spearhead to heart

They'll come with a safety pin to remove throns 

If the other said not to utter a single word

They will use all the emojis

Informers are not for money

Informers serve for love

Informers too have life to live

Informers too get bored of lies.

On writing letters

Writing a letter is not a cowardice act,

Instead, maximum bravery

a coward can show is writing a letter.

It won't bring fear like

an image from an anonymous id

Instead, it's the nudity of a newborn

which longs for a refuge

Like many things, letters too have

their own bright sides

no struggles like word search

no struggles like short breaths

not the elevation of body heat

nor the sound of own heart

no need to be in a hurry

no need to reduce voice

no need to look ground or somewhere

no need to fear that someone may hear

no need to be scared when the face shrinks

no need to fear that we may stopped in between

no need to fear that the other will leave before finishing

one can tell all they want to tell

one can tell all they didn't meant to tell

Above all

it's a handicraft,

which is made with lots of efforts

which is checked countless times

which is specially made for only one

which is specially made by only one

Cowards know well that,

it is difficult to get answers to their letters.

They also know well that,

even after

One should not go and ask,

"Did you see the light of the truth in it?"

All a coward can do is, writing and waiting.

18-08-2019

17.30

Cutting a tree

If you want to cut a tree

Cut it day by day

Each cut a day

Or at least

Grow it as a Bonsai

Cut it instant

When hands of love extend 

Instead of that

Don't think of plucking from the root

Even if you shattered,

please don't ask me

What to do with the

Mushrooms while decaying.

அடைக்குந்தாழ்

எங்கள் வீட்டில் 

புதிதாய்க் குடி வந்தவள்

எனக்கும் மூத்தவள் 

இல்லந் துறந்தவள்

தலைவன் வரும்வரை 

ஒவ்வொரு நொடியையும்  

விரட்டி அடிப்பவள்  

கலங்கரை விளக்கத்தின் 

வெளிச்சப்புள்ளி போல்

எதிர்ப்படுகையில் மட்டும்

'எப்பண்ணா வந்தீங்க' 

என்பாள் முகம் மலர்ந்து

பிறகொரு 

சொல்லிறின்றி முகமின்றி 

மறைந்தே போவாள்  

திடீர் மழையில் மூழ்கிய 

குளத்தாம்பல் போல்

கேள்விகளின் உலகில் 

அன்புடை நெஞ்சம் கலப்பதில் 

ஆயிரம் சிக்கல்கள் 

ஆயிரம் பயங்கள் 

மலர்தலின் உலகில் 

ஒரு பெண் மௌனமாவதைப்போல் 

ஒரு பெண் வீடடங்குவதைப்போல் 

வேறொரு துக்கம் உண்டா?

சகலகலா சவரக்காரன்

ஒரு கவிதைத்தொகுப்பு முழுவதும் ஒரே வகைமையிலான/பாடுபொருளைக்கொண்டதான கவிதைகளால் நிரம்பிவருவது தமிழுக்குப் புதிதல்ல. ஆனால், எனக்குத்தெரிந்து ஒரு சமூகத்தைச் சார்ந்தவர்களிடமிருந்து அச்சமூகம் சார்ந்த பாடுபொருளைக்கொண்ட கவிதைத்தொகுப்புகளில் இது இரண்டாவது - ப.நடராஜன் பாரதிதாஸ் அவர்களின் "ஒரு சகலகலா சவரக்காரன் பராக் பராக்". இவருக்குமுன் கலைவாணன் இஎம்எஸ்-ன் "ஒரு சவரக்காரனின் கவிதை மயிறுகள்". 

பாடுபொருள் ஒன்றேயென்றாலும் தொகுப்பு முழுவதும் சுயசாதியை நோக்கிய கேள்விகள்/விமர்சனங்கள், பகடி, ஆதங்கம், சுயகழிவிரக்கம் எனக் கலவையான உணர்ச்சிகளால் நிறைந்துள்ளது. தொழில்நுட்பரீதியில் பார்த்தால் சில கவிதைகள் அபாரமான சொல்லாட்சியினால் ஒளிர்கின்றன. 

இன்றைக்கும் 'மாப்பிள்ளை சேவிங் செய்ய மறுத்தவர் கொலை' என்னும் செய்தி வரத்தான் செய்கிறது. என் அம்மா அவர்களை சாதிப்பெயர் சொல்லித்தான் விளிக்கிறாள். நம் சோ கால்டு பழமொழிகளிலும், நகைச்சுவைகளிலும் அவர்களை இழிவுசெயும் மனிதர்கள்தான் நாம். ஒவ்வொருமுறை முடிவெட்டும்போதும் தடவும் கீறல் விழுந்த மென்மையான கரங்கள்தான் அவை. ஆனால், கீறலில் தெறிக்கும் குருதியில் எழுதப்படும் கவிதைகளுக்கு அறச்சீற்றம் உண்டு. அவற்றை எதிர்கொள்ளத்தான் நாணமாக இருக்கிறது.

நாட்டாமை எட்ன தூரத்தில் வரும்போதே

திண்ணையிலிருந்து எந்திரிச்சு நிக்கணும்

எதிர்ல வந்தா

வளஞ்சி நின்னு வழிவிடணும்

வீட்டுக்கு அழைச்சி

மேல்முடி செரைச்சுக்கிட்டு

அடிமுடியையும் வழிக்கணும்

இல்லன்னா அடிப்பாரு

வாங்கிக்கணும்

மழை தப்பிட்டா அளப்பு தப்பிடும்

செரைப்பு மட்டும் தப்பாது

வருசமெல்லாம் வழிக்கும்போது

எங்கவேணா தொட்டுக்கலாம் தொடச்சிக்கலாம்

மற்றபடி

வாசற்படி தாண்டினாலே வாயிலவரும் நல்லா

ஆனா பாருங்க

அரசாங்க கெஜட்டு  

அவரும் நானும் எம்.பி.சி.ன்னு சொல்லுது

அவருகிட்ட எப்படி சொல்றது

நீயும் நானும் ஒன்னுதாயான்னு

அரசிடம் யார் சொல்வது

நானும் அவரும்

ஒன்னுயில்லையின்னு.

..

வாழ்நாளில்

வாசற்படிதாண்டி வராண்டாவிற்குக்கூட

அழைக்காதவன் அனுமதிக்காதவன்  

பளிச்பளிச்சென்று அழகுபடுத்திக்கொண்டு

புளிச்புளிச்சென

சாதித் தொழிலைச்சொல்லி காரி உமிழ்ந்தவன்

என்குலம் சொல்லி கோத்திரம் சொல்லி

சாதிபோதை ஏற்றி

அவனுக்கெல்லாம் திருத்தலாமா

மீறினால்

தானே இடிந்துவிழும்

தானே தீப்பற்றும்

பொறம்போக்குத்தனே உன்குடிசை

மனதில்கொள்

ஊரோடு ஒட்டிவாழ்-இல்லை

ஊரே உனை வெட்டி வாழும்

உயிர் பயம் காட்டுகிறான்

ஊர் பஞ்சாயத்தில்

ஓர்குடி நாம்

என் செய்குவோம் தந்தையே 

நீ கத்தியைக் கொண்டுவா

நான் கத்திரி கொண்டு வருகிறேன்

இவனுக்கெல்லாம்

மயிர்வெட்டி   வாழ்தலைவிட

உயிர்வெட்டிச் சாகலாம்.